Adem'in elleri kanadı severken bir çiceği,

gözleri renginde kayboldu toprağın,

çeşitliliğinde boğuldu,

Ektiği tohumun cemre vakti yeşermesi Adem'i şaşırttı.

Toprak nasıl da alıyordu tohumunu

Ellerin kirli olduğuna bakmadan

Adem'i umut sardı

tıpkı güneşin yüzünde dans ettiği çocukluğu gibi...

Neşelendi...

Ellerini daldırdı tüm gücüyle toprağa kokusunu içine çekti,

Ellerin kirli olduğuna bakmadan,

Gözyaşı ile yıkadı yüzünü

Umut gönlünde filiz verdi

Tevbe etti sessizce

Bedeni toprağa karıştı....