Bütün yollarım hiçliğe çıkıyor,
Her ihtimal bir başka yok oluşu barındırıyor
Tek bir teselli cümlem kalmadı
Kalbimi kandırmak için
Araçtan inip ittirmeye başlayalı
O kadar uzun zaman oldu ki
Dümene geçmekten korkuyorum
Ellerim ayaklarım ağrıdan sızlasalar da
Başka bir ihtimal ödümü koparıyor
O sızı sanki yaşadığımın kanıtı
O da giderse ne olur?
Öylece çölün ortasında ne yaparım,
Ya verdiğim sözler, düşlediğim anlar
Varınca giyeceğim ayakkabı
Saçlarımın kavuşacağı özgürlük
Ya deli gibi beklediğim o hazırlık?
Yaşamadan kıyısından geçemeden
Bitecek mi zamanım
Ellerimin sızısı ile ayakta kaldım
Şimdi yüreğimin sızısına mı ekleyeceğim
Ellerimin sızısını,
Bitirmemek için savaşıp
Göremeden mi öleceğim
Varlık için kendimden geçip
Yoklukta mı can vereceğim
Oturup öylece Adem'de mi bekleyeceğim...
