Bir savaş meydanı içi
Harap oldu bahçesi, soldu çiçekleri.
Uçuşan küllerle boyadı
Yanan kalbinin en kıymetli parçasını.
Güneşi unutan gökte,
Bir buluta zincirledi kendini
Dağları aştı da karanlığını aşamadı yaprak döken gülen yüzü...
Sırrını bozdu dünyanın
Cehenneme kucak açtı
Adı yoktu, sanı vardı
Sadece sanrılardaydı…
