şu benliğime tahayyül ettiğim bir son istemekle yetinmeyip ,nereden türediğimiz ya da hadi soru işaretlerini bırakıp evrim diyelim şuna tam beynime isabetle bildiklerimi nüksedemiyorum. Beni buradan kıvıran tüm inceliklerimi açabilirim, eski bir subay  kiracının günlüğünden okudum “biraz mahremiyete ve haneye tecavüz değil mi ? “dese biri, bunu kabul edebilirim. Çünkü basit ve oldukça benim tarafımdan yazılmış bir hikayenin bitişi gibiydi, beynime nüksetmeyi unuttuğumda kolayca kendini hatırlatan ve  cüzdanımda birazcık yer kaplayan o not


-her şey yapılabilir kendinde isabetli olmayan insandan, büyük hengamelerin karşısında durduğunda

yönelimlerini kendi gıyabında değil etraflıca deneyebilir. İşte sende tam onun karşısında bir deneksin

neden kuşanıyoruz gardımızı zira bunu bir talih olarak görme eğiliminde olmalıydık

 ki küçük hayatlarımıza birkaç aforizma da biz patlatalım  


şahsıma ait hissetmediğim zamanlardan, ah çocuk zamanı değil mi? itiraf etmenin ,

şeylerin geçiciliğinde varsın mutlu hikayeler çıkmaz senden .