Gece 03.00


Yatakta dönüp durduğum bir gece daha. Baş ağrım tepemden başlayıp gözlerime indi, sonra enseme ve kulaklarıma çarpar oldu. Berbat bir gece, üstüne üstlük çok susadım ama kalkar mıyım? Kalkmam. Ayaklanamayacak kadar başım ağrıyor, her bir ağrıda "Daha önce hiç bu kadar ağrımamıştı." deyip duruyorum. Daha önce bu kadar ağrımadı ama. Ağustos yüzünden. Ben ağustostan nefret ederim. Tüm berbat olaylar bu ayda yaşandı benim için. Gerçi çoğunu unuttum ama insanın üzerinde büyük travmalar kalıyor, öyle ya şu an çektiğim bu acılar ve uykusuzluk kesin ağustos yüzünden. Aslında en son isteyeceğim şey gecenin bu saatinde ağustos hakkında bir şey yazmak olur ama yazıyorum görüyorsunuz ya.


İşsizim. Ailemin yüküyüm, kölesiyim. Bazen çok rahatım, bunu umursamıyorum ama bazı geceler olmuyor be. Böyle geceler yüzüme vuruyor her şeyi. Nefes bile alamıyorum. Çok sıcak. Günlerdir her akşam mide bulantım başlıyor. Geçecek biliyorum, öylesine söylemek istedim. Neden sürekli yakınıyoruz bilmiyorum. Annem de sürekli ağrılarından şikayet eder, yakınır. Ben de bundan rahatsız olurum. Çünkü en ufak bir şikayet, ağrı ve sızıda ben de o şeyi hissetmeye başlıyorum. Direkt modum düşüyor, mesela şu an mide bulantım daha da arttı. Tüm bu uykusuzluk ve baş ağrısı artarken ben dolaptan bir bira alıp içmemek için kendimi zor tutuyorum. Ama tek başına da zevk vermiyor ki. Keşke dostlar falan olsaydı şimdi. Sanırım yalnızım, ondan bu halim. Bunu fark etmek istemiyordum şimdi fark ettim, kötü oldu. Şu uyku problemi ortadan kalkmalı bence. Ya hep uyuyalım ya da hiç uyumayalım, şahsen ben çok yoruldum.