Bir ilkbahara uyandığımı hissediyorum.
Bak yine şarkı söylüyorum.
Şarkı söylüyor hayat.
Susuyorum, susuyor.
Tüm bu susuşlar bir araya geliyor şiir oluyor sonra.
Size Nazım'ın Vera'sından bahsetmeyeceğim.
Ya da Kafka'nın o sonsuz tutkulu aşkından.
Size insanın kendi içsel yolculuğunda kendisi ile tanıştığı ve aslında aşkın illa bir insan ile yaşanmayacağı gerçeğini sunmak istiyorum.
Anladı Kalp.
Sustu ruh.
Beden itaat etti.
Aşık oldum ben.
Ee insana ne oldu?
Çok seviyorum.
