Bizi öldürüp iyi ki doğdun diyorlar Ahmet abi.

Baş ucumuza acıyı bırakıp karanlığa karışıyorlar.

Gidelim buralardan desen gücüm yok.

Kuş olup uçmayı ne çok isterdim.

Kendimden başka yüküm yok, bir de memleketi çok sevdim.

Karanlıkta açan çiçeklere döndük Ahmet abi.

Renklerimizi kendimize saklıyoruz.

Aşka yorgunuz, yaşamaya çocuk, azıcık özgürlük görsek emekliyoruz.

Kötülüğe döndük döneli sırtımızı başımıza gelmeyen kalmadı.

Ölüm dağınık acılardan bütünlük sunarak bizi en güçlü korkaklar haline getiriyor.

Üşüyenin üstüne toprak atıyorlar, canım yanıyor.

Mutluluk bize yasak, 

Mutluluk bizi hep azarlıyor Ahmet abi.