1.

"Bu kez biraz uzun sürdü bu keder
İçime ağır bir taş gibi takılıp kaldı
Acı, takunyalar giyerek yürüdü yüreğimde
Sevincinse tüyden ayakları vardı
Ve sorularım ne çoktu benim
Ellerim her taşın alnı kuşkuyla aralardı
İnanmaz olurdum kimi, göğün mavi, yaprağın yeşil olduğuna
Gözlerim her renkte saklı bir karayı arardı
Bu kez biraz uzun sürdü bu keder
Kollarımı iki yana açıp, dansetrnek istiyorum
Mutlu olmak istiyorum, ey kuşlar, ey çiçekler!"

2.
"Bütün güzel kadınlarını bu dünyanın
sevdim, diyebildiğim zaman
Bütün kentlerini gezdim, denizlerine girdim
Ve artık bir tek taş kalmadı tanımadığım,
bir tek yüz, bir tek yer adı
Söyleyecek bütün sözleri dinledim ve söyledim
bütün söyleyeceklerimi
Acının bütün uçurumlarına indim ve çıktım
sevincin bütün dağlarına
Bütün çiçekleri kokladım ve kopardım
bütün meyveleri dallarından
Islanmadığım yağmur, savrulmadığım yel
kalmadı...
Bütün haklı kavgalarında bu dünyanın
dövüştüm, diyebildiğim zaman
Okudum bütün kitapları, bütün şiirleri yazdım
Ve topladım bütün dillerin en güzel sözlerini,
sıraladım tek bir sözlükte
Bütün mayınları, bütün dikenli telleri
ayıkladım sınırlardan
Ve bir tek zorba çıkamadı önüme.
Bu dünyada acı çeken tek bir insan yoktur,
diyebildiğim zaman
İşte o zaman ölebilirim.
Toprağımda bir çığlık olur da büyür
yaşama sevincim..."
*
Sen yine de bekleme insanlardan insanları acı içinden kurtarmasını rahatça uyu. Umarım uyuyorsunuzdur. Umarım acınız dinmiştir. İyi ki yazmışsınız iyi ki bu dünyadan gelmiş geçmişsiniz yoksa nasıl anlatabilirdim ne hissettiğimi bazı süreçlerde bilmiyorum. Teşekkür ederim.