Zihnim,
Eski ahşap evin
Tahta gıcırtılar korosu
Sessiz ve nefessiz
Şu andan belirsiz.
Hangi nefes doldurur
Tahtaların aralarını
Hangi ten temizler
Gözlerimdeki dumanlı ağları
Saatler yıkıma gebe
Dışarıda büyük bir hengame
Ellerinde çiçekler
Dalmışlar yüzyıllık seyre
Merdivenlerden iniyorum
Aynada son kez görüyorum
Benim mi bu hayat
Aynaya soruyorum
Kulağıma yansıyan
Birkaç paslı gıcırtı yine
Kravatım, evimden hallice
Kolumda ceketim ile.
Son kez görüyor gözlerim
Kravatımı sıkıyorum haince
İşte hayat denen ev
Sana geliyorum
Cehennemî gıcırtılar korosu ile.
