Beyninde yankılandı silahlar ve cenk ateşi. Faili meçhul bir cinayet var sanki. Sağı solu belli olmayan gölgelerin içindeki seslendi: "Adım atma, öleceksen dön geri, bileceksen bil hadi, duyacaksan duy ama korkuyorsan dur hadi." Ne durdu ne gördü ne de bildi. Tek amacı durmaktı ve gitmekti ileri. Anlam veremese de istedi bir şeyleri.. Ne istiyordu bilmiyordu tabii.


Kararttı gözlerini, çattı kaşlarını, aldı bozasını, içti şırasını. Aştı şerrini ve gördü gerçeği. İnsan ne yaparsa yapsın sonunda yalnız ölecekti tabii. Karalandı sular, ey beyhude sisifoslar, sesleniyor sizlere karlı dağlar. Hayatlar geçiyor boşuna. Yazdı bin pir şair, çaldı çalgı, içti bir rakı ve sevdi bir kadını. Açmasını bekledi güneşin sevmesini, bekledi eşinin gelmesini, bekledi işinin. Boşuna olduğunu bilemezdi bekleyişin. İnsan kim ola ki sonunda mutlu olabilesin? Ahmet’in, Mehmet'in oğlu demezlerse sen kimsin? Tanınmaz, bilinmez, istenmez orta direk ailenin ferdisin. Perdeleri yakan, yerlerden cigara toplayan bir mahalledensin. Sen otobüsün tekrar geleceğini uman ama aksini bilen bir milletin gencisin. Ne desen boş, ne kadar koşsan boş. Bize bir hediye paketi verdiler ama içi boş. Bunu bileceksin oğul,

hayattan beklentin olmasın, olmasın ki vurmasın seni hayalinin parçaları.

Bilmediğini söyle, söyle ki kıskanılmasın zekan, etmesinler istememezlik.

Yalnız kalma. Kalma ki kimin ne olduğunu bilesin…


Kaçma oğul, korkma oğul ve söyle oğul, nerede o parlayan gözlerin ve cesaretin? Boyunduruğa almışlar ve yemişsin sillesini feleğin. Artık sonun ya mezar ya musalla, kesiktir bileğin. Ne olursan ol, dinleme hiç kimseyi, kendini eğit ve ol biri diyecekleri kişi, sıfatın beyim.