Uzak bir şehrin yedi tepesinden birinde, kendi mücadelesinde kıvranırken gölgesini görsem, sarıldığımın gölgesine bile hasret bırakıyor zaman.
Daha dün sırtımda sıcağını hissederken şimdi yatağımın soğuk tarafıyla uykularım bölünüyor. Duymak isterken susuyor, görmek isterken kaçıyor. Ruhumun ilmek ilmek işlediğini, kalbimden santim santim söküp çıkartmaya çalışıyor.
Bir yokluk hali ondan geriye kalan. Bir yoksunluk krizi. Bir izdüşümü belleğimde; anda kalan. Yaşanan ama hiç yaşanmamış sayılan.
