Gün bir daha aydınlanırken 

Bir daha ağaçlar, yollar, evler renklerine kavuşurken

Sokaktaki o aptal kediyi düşünüyorum,

Öyle güzel olmasına rağmen bir kere sevmeme izin vermeyen o kediyi

Sonra yolları

Yollar nasıl kalabalık öyle

İnsanlardaki bu hercümerç düşünceler

Sokak hayvanlarının korkusu

Tek başına okula giden küçük kızın tedirginliği

Ağlamaktan bitap düşmüş bebeğin canhıraş sesi

Anaların uzaklardan duyulmayan feryatları

Yarının kavgası...

Düşüncelerimin arasında sana çatıyorum sonra

Oradan sonrası derin bir hüzün, saygı, aşk..

Öyle geldikçe yüreğime sen, fark ediyorum;

Neşvünema bulduğumu bu içimde.

Hakeza canımın da ne çok acıdığını. 

Dayanırım ben. 

Evvela bu bir aşktır. 

Beni yaksa da dayanırım ki sırrına erenlerden olayım. 

İstila etsinler askerlerin yüreğimi

Silahlar patlasın

Bıçaklar çekilsin

Korkmam;

Sen olursan.

Eski topraklar kınasın beni

Yine de geleyim sana

Maatteessüf mümkün değil. 

Denizleri yarmam gerek

Deniz...

Nasıl güzel, nasıl derin, nasıl temiz...