Görmeyen gözlere gökkuşakları çizdim
Duymayan kulaklara şarkılar söyledim
Hissetmeyen yüreklere mısralar dizdim
Kendimi anlamaktan, anlatmaktan acizdim
Göreni olmayan, çözülmek isteyen bir gizdim
Anlamı bulabilmek için hiç yorulmadan gezdim
Bazen düştüm, sıkıldım, canımdan bezdim
Tüm olanlara inat, ben yine de değişmezdim
Her şeyi bilmeye çalışan koca bir bilinmezdim
Sonunda vara vara yine kendime vardım
Gökyüzü kadar geniş, zaman kadar dardım
İleri gittiğimi sanırken aslında hep başa sardım
Düşmanım bilsem de aslında kendime yârdım
Ne zaman öldüm desem, hep yeniden doğardım
