Ankara ayazından geçmiş ruhum,

kendimi ait hissettiğim ve gönlümün ücra köşesinde,

durmayacakmış ellerinden düşen giryelerin,

matlaya adını yazdım, beşerden üstün,

gökyüzünün ucunda beklediğine değdiğin.

maviden uzak durdum şimdi.

Ankara... bahçeliden başlar etrafı.

sakinlikle, soğukla işler vücuduma.

güneşimi de orada buldum, soğuk kentin.

tamiri zor olan kalbin demirlerine uygun,

tel örgüler diktim kalbimin dört bir yanına,

melodiler, direklerin getirdiği tutunmalar.

insanların olduğu yerden kaçmak, dilediğine.

kalabalıklarda kendini mi buldun nedir?

geriye dönmelerin ruhuna yakıştığı bir Araf,

ufukta bir yerde güneş doğuyor.

benim güneşim bu, doğan Ankara'da.

özlemden kıvranacak günlerin getirdiği çaresizlik,

ve bununla başa çıkamayan bir Mahperi.

Bursa'ya olan yolculuğum özlemle başladı zaten,

Ankara'ya özlem, hüzün ve gülümseme ile.