Sen bilmezsin. Seni nasıl sevdiğimi, uğruna neler yapabileceğimi. Belki de biliyorsundur. Bu daha acı verici olurdu sevgilim. Bile bile benim canımın yanmasına göz yumman, inan bana bu çok acı olurdu. Sessizlik kapladı bütün ruhumu. Konuşuyorum, duymuyorsunuz. Ya da sesimi ulaştıramayacak kadar yorgunum. Önemli değil bu. Yine de anlayamaz mısınız? Kelimelerimi duymadan sadece gözlerimdeki hüznü göremez misiniz? Hissedemez misiniz acımı veya cayır cayır yanan içimi? Hayır, anlayamazsınız. Bunu anlamak için sonsuz bir düşte onsuz kalmanız gerekir. O gün, o saat, o dakikada gözünden düşen bir damla yaşla cayır cayır yanmanız gerekir. İçimde öyle büyük bir şey taşıyorum ki bunu taşıyabilmek için önce ölmeniz gerekir. Her şeyi geçtim, beni anlayabilmeniz için onu benim kadar özel sevmeniz gerekir.
