Annelerin sevgisi bambaşka bu hayatta..
"Ve benim annem.. Çok güzel seviyor evlatlarını."
Ömrünü bizim için feda etmiş bir kadından bahsediyorum size...
"Ankara'da askerlik görevim sırasınca manevi sıkıntılar yaşadığım o dönem, yoğun duygu patlamaları yaşıyordum. O süreçte yazdığım bu yazı şu an bile çok duygulandırdı beni.. Beş yıla yakın olmuş ama dün gibi, zaman kayıp gidiyor avuçlarımın arasından. Defterim tesadüfen elime geçti, iyi mi oldu bilemiyorum :) İyisiyle kötüsüyle anılarım gözümün önünde şimdi.."
Boğazım düğüm düğüm olur
Sesim boğulurdu da bir türlü çıkmazdı
Anlamasın diye türlü bahaneler bulur
Boğulmuş kısık sesimle kapatırdım telefonu
Ağladığımı anlardı belki ama
Ben göstermedim hiç acılarımı anneme
Bilirdim, benden çok üzülürdü benim acılarıma..
Benim için bunca yıl kendini yok saymış biri varken hayatımda
Vazgeçmek olur mu yaşamaktan?
Annem için yaşıyorum ben çoğu zaman..
