Kiminin kıyameti bir gündür
Kimininki bir ömür sürer
Bir tek hüsran tarafından hoş karşılanır
Karanlığı benimserler
İçleri ölüdür bedenleri ayakta
En çok sessizlikle anlatırlar
Hiç kalmak istemezler ama hiçbir yere gidemezler
Hiç yakışmazlar kurallara, sıcacık yuvalara,
sevgiyle bezenmiş o kucaklara
Gözlerden düşerler
Bu yüzden çoktur kırıkları
Yoktur umutları
Buruktur hatıraları
Hep sayılı kalır yarınları
Yüzleri olmaz yaşamaya
Manasızdır aldıkları nefes
Arkaları dönük bakarlar yarına
Zaten baksalar da göremezler önlerini
Hayatın içinde anomalidir bazıları
Normal olmak zorunda olan
