Ey yükselen söz...

Kainatın kanatları olsa,

binsem ve bilsem ki

söz bir cinayettir,

yüzyıllarca yası bitmeyecektir.


Ey yükselen dalga...

Denizlerin tuzu eksilse

anlasam ve durulsam ki

sevda bir sefalettir,

yazgımıza ömürlük işleyecektir.


Ey yükselen gün...

Güneş öte alemlere kaçsa

kabullensem ve desem ki

“Göklerin efendisi, neden bizi terk ediyorsun?”,

“Çok günler, yıllar devirdim, yorgunum artık.

Zaman bir arkadaştır, hep sizinle olacaktır.”


Zaman neydi? Zamanım kayboldu.

Zamanım yetim bir anı gibi soldu.

Ey yükselen anı...

Şimdi varlıkla yokluk arasında

araf bir çadırdasın.