Günaydın Zeynel Bey(boşluk)


Evet, (virgül)

Hiçbir ilke konu edilmemenin hezimetini taşıyoruz toz tanelerimce

Üstelik küçük hanım öğreniyor bugün biraz öteki olmayı

Duramıyorum, alışkın değilim durmalara

Beni bırak, beni yont, beni sal kumsallara

Beni öp, beni bağışla

Beni doğur diyemem, onu evvelden dedim

"Adımı göğsüne isabet eden cebinde sakla" dedim


Günaydın Zeynel Bey(durgun)


Evet ben şiir(memnuniyet)

Aşk şiiri diyorlar adıma biraz bayağıyım o yüzden

Özneni yüklemime, seni kendime karıştırırım fark etmeden

Yeşil ışıkta durduğum olur

Pilavı çatalla yediğim

Yürünecek yolda dolmuşa binmişliğim

İnanır mısın güvenip de ihtimal satın almışlığım var benim(hayal kırıklığı)

Unut deneni unuturum, kini fırlatırım

Bırakmayacağım ele sıkıca sarılırım

Güçlüymüşüm ben, yangınımı yaşımla bastırırım

Bilmem ki Cahit Bey tartmadım

Tam 27 yaşımda, yolun bilmem kaçta kaçındayım?(sonu)

(temenni)


Günaydın Zeynel Bey(hissizlik)


Nasılsınız?

Nasıl nasıl?(kabullenmeyiş)

Nasıl dediniz anlayamadım?

İşte ya, evet benim!

- Hak etmeyen hiçbir şeyi ve hakkı olan her şeye - ta kendisiyim

Ah bu kafasız ben,

Öyle ya ayakta kalmışsınız, buyur etmemişiz vakitlice

Oysa ne vakit görsem sizi

kah 1345, kah 1756, kah seksen dokuzu bin sekiz yüzlerin

Oysa ne vakit görsem sizi

Ellerinize herhangi bir günün herhangi bir coğrafyasında değsem

Önce Tarihi Kuzguncuk Fırını'na buyur ederdim

Sonra 14-12 zihnimin parelelleri, 12-14 yazgımın meridyenlerinde gezdirirdim

Söyledim ya, bayağı şiir

(kinayesiz)


Günaydın Zeynel Bey(özlemek)


Saat kaç oldu? Günleri bağlasan birbirine yama olurdu

Bugün Kadıköy Vapurunda beni ağlarken gördüler

Ben diyeyim yirmi sen de kırk beş kişiydiler

Ne çıkar?

Huyu da canı da çıkmadıktan sonra kaderin

Allah'ın işine karışmakla suçlanıyorum son günlerde

Madem öyle diyorum sesimi yükselterek

Ben mi dedim Zeynel Beylerden koca bir cumhuriyet yarat içimde?

Bunları düşünmemeliyim, bunları düşünmemeliyim

Tütsüm sönüyor, çabuk gel

(yalvarış)


Günaydın Zeynel Bey(vazgeçiş)


Biz doğuştan vakitsiziz, başlayabiliriz

Kural bir

"kibrit çöpünden inşa edilmiş inançlarla ayakta kalınmaz"

Artık dağlar taşlar mı yerinde durur

ovaları mı kanar düşlerimin

Teslimiyetle benim inandığım yolun sonuna varılmaz(beklenti)

Duydum ki gözler istifa edeli çok olmuş aynalık vazifesinden

Artık olsa olsa kalbin şıracısıymış

Çok sevdim diyen en çok yarıda bırakanmış(haksızlık)

Uyan Zeynel Bey uyan, çok işin var

Onca işin enkazında yeryüzü kırılmışlığım var


Günaydın(isimsiz)


Önce adını aldım senden

Benden geçenin adından geçmişim çok mu?

Sonra sandığım senden bulduğum senin taşlarını ayıkladım

Korkma günah hala ikimizinde payında

Önce kendimi aldım senden(sanmak)

Turuncu halatını vururken son Beşiktaş seferi

Sis iliklerimden yüzümün asfaltına inerken

Her gün biraz daha yerimi bilirken

Yerim bana her gün biraz daha kendimi bildirirken

Sen kaldırımdan yürüyüp ölümü bekleyedur

(sitem)


Gör bak adını aldım senden

Sonra kendimi

Meğer tanıştığımız o gün zaten kaybetmişiz bizi


Sağlıcakla


(veda sanrısı)