Berduş duygular besledim
Dar sokaklarından defalarca geçtim
Kargaşalarla düğümlendim
Kendi içimde kimsesizim...
Bir kedi çizdim
Titreyen göğsüne yasladım yüreğimi
Yetmedi elime aldım patilerini
Olmuyor, içimdeki yalnızlıklar dolmuyor…
Binlerce yüze güldüm, bin göz tanıdım
Çorak çöllerde ruhları dolandım
Bir akbabanın yüzyıllık yalnızlığında tanıdım
Kurtarmıyor aydınlıklar, dinmiyor sancılarım...
Evrenin koptuğu yerdeyim
Milyonlarca parçaya bölünmüş sanrılarımla
Hak olanı arar mıyım?
İnsan önce kendi içinde bulsa ya!
Her gün aynı farkında mısın?
Farklı olanı ararken aynı doğru da kalmalısın
Her gün bir başkası için varsın
Bir gün de kendin için yaşar mısın?
Sanmam...
