(hayatla çifleşmeyi kendikendine mi öğrendin)
hay gökyüzü
hay bulut
hay kuşlar
bir zamandı
benim içimde yaşarken durmadan kendimi köpürttüğüm dünyadan haberiniz oldu mu sizin
benim kederle hem de yoksullukla geçen çocukluğumu
yeniyetmeliğimi kendi sınırsız güçleriyle çamura boyayan
salgın ve bulaşık insanlardan haberiniz oldu mu sizin
benim en içten sevgilerimi en masum sevinçlerimi
ikiyüzlülükleri alayları karaçalmalarıyla boğan çevremdeki
iğrenç ve bencil insanlardan
haberiniz oldu mu sizin
beni durmadan daraltan ve içime gömen acılarımı
onulmaz bir yara gibi derinleştiren kimsesizliğimden
haberiniz oldu mu sizin
hay gökyüzü
hay bulut
hay kuşlar
çocukluğum
yetinmeyeceğim
gençliğimi eskiten rüzgar
şimdi
burada durmadan sesimi kısan
ateşimi yükselten
beni titreten dağlardan
haberiniz var mı sizin
burda durmadan gözüme cinayetler iliştirip
ölümümü hazırlayan
yasaklardan
yasalardan
dan
dan
dan
haberiniz var mı sizin
dün yalnızca sevdiğim
bugünse taptığım güllerden
tutukevlerinde hergün akşamüstleri boğulan güneşlerden
bir gülüşlerine bir ankara feda ettiğim kardeşlerden
haberiniz var mı sizin
hay gökyüzü
hay bulut
hay kuşlar
umudu yaralı bir kahraman mıyım ben
nerde benim söylerken terlediğim türkülerim
köroğlum dadalım abdalım pirim
insan suyum mahzun şerifim
karacaoğlum adaşı çökertmeli halilim
çökertmeli halilim
çökertmeli halilim
ben sizsiz bu yolda nasıl giderim
hay gökyüzü
hay bulut
hay kuşlar
nerde benim canlarla yürürken söylediğim
söylerken kanımı titreten türkülerim
bir iken başladığım
birlikte çok olduğum
onlarla genişleyen
onlarla büyüyen soluğum
yani abim bacım kardeşim
yani oğlum kızım soluğum
yani dostum arkadaşım yoldaşım
ben umudu yaralı bir kahraman mıyım
yetmiyor
gökyüzü
bulut
kuşlar
yetmiyor yaşamak bile
birşey eksik
söyleyebilsem
anlasanız
bilseniz
birşey eksik
HAYKIR YÜREĞİM
(hayatla çiftleşmeyi kendi kendine mi öğrendin)
