gözünün en içinden tanımak seni

parmak uçların ezberlesin beni 

bir arkadaşlık bu, ebedi

gece yarısı veyahut gün ışığı

koca bir günün en güzel anı gibi

kollarının arasında duymak nefesini

...

ah düşünceler 

her gece beni baş ucumda bekleyen

celladım olan düşünceler

ellerinde sayfa sayfa hatalarım

onlar saydıkça ben karalarım

karalansa tüm sayfalar

silinir mi hatalarım 

kollarının arasında

tatlı tatlı esen nefesinden 

beni koparıp

tekrar tekrar yazılmayacak mı

suratıma suratıma çarpmayacak mı

ben çırpındıkça 

gözlerin kararmayacak mı 

o zaman nasıl tanırım seni 

en içinden o güzel gözlerini

bu ebedi arkadaşlık

senden benden öte

bir dünyayı aşıp

gökyüzünde bir yerde 

veyahut denizin dibinde

yeni bir güzelliğe dönüşmedi mi


gözlerin karalı çok zamandır

tanımadan olur mu hiç arkadaşlık

ben kimim sen bildin mi ki

ben bilemezken kendimi


bu şiirin sonu gibi

günün en güzel saatinde

sana yazılmış her şiiri 

yarım bırakırım

sen beni tanımasan da 

gözlerinin karası 

tamamlasın her birini

öpsün ellerinden 

aksın gözlerinden

ben artık tanımam gözlerini, içini

parmak uçların zaten unutmuş beni

zaten sen kimdin sen bildin mi ki

ben bilemezken seni

...