İnce ince yağan yağmurula ışıldıyor balkonuma ve

Bir sokak ötedeki mazimimi fısıldıyor bana

Arkadaşım sokak lambası


Hemhâl olduğumuz yılları anlatıyor bu gece bana

Nasıl da konuşurdum sana

Ta ki sen sabah olup da ışığını alıp götürene kadar

Sadece sokağın değil

Benim de karanlık, tarumar, sapa güzergahlarımı aydınlatırdın

Senin gibiydim ben de yapayalnız ve mağrurdum ve dilsiz

Öyle bir dilsizdik ki seninle

Her türlü pisliğe ve acıya ve zulme uğrayanların

Biçare dilsizliğindendi bu

Gündüzleri kimse farketmezdi bizi umursanmazdık

Yanımızdan geçip de gidenler olurdu farkımıza bile varmadan

Gece oldu mu açılır ben içimi dökerdim sana

Sen de ışığını saçardın cömertçe etrafına


Bugün sana içimi dökmeye gelmedim

Bugün sana etmediğim teşekkürleri getirdim

Sen de yıpranmışsın

Gündüz ve geceler birilikte yapmışlar bunu

Ben de yoruldum arkadaşım

Ölüler ve ölümlüler birilikte yaptılar bunu...


Sana hiçbir zaman veda edemem

Sana her gün kavuşmalar yakışır...