Artık büyüdün, çocuk değilsin.
Çocuksu duyguların yok olacak.
Duygusuzluğu iliklerine kadar hissedeceksin.
Yaş aldıkça duygularından vereceksin ilim ilim.
Duygusuzluğun zirvesine çıkacaksın.
Çok özleyeceksin.
Çocukken yapamadıklarını, kırdığın bütün arkadaşlarını, özlemlerini.
Ömrünün sonuna kadar hayatını tutuşturucu olarak
kullanıp ısıttığın dört duvarlı sıcak bi' beton kutu;
toplumun seni baskılamasıyla arada sıkışıp kağıt gibi ezildiğin,
zoraki evlenmek mecburiyetinde hissettiğin istemediğin biri;
bir de zamanını törpülediğin, sanki yaşama amacın buymuş gibi
bütün ömrünü birilerini zengin etmek için harcadığın bir iş için yaşayacaksın.
Muhtemelen son nefesine dek bi' bankaya borçlu kalacaksın.
Belki de torunlarına bırakabileceğin tek miras bunlar olacak.
Ama onlar senden çaldıklarını asla geri vermeyecekler.
Çareyi alkolde arayacaksın...
Bi' gün dostların seni, sen dostlarını terk edeceksin.
En büyük dostların alkol ve ilaçlar olacak.
Bi' gün her şeyden bıkıp, terk edip gitmek isteyeceksin bu dünyadan.
Tanrı'ya yalvaracaksın...
Güvenini öylesine kaybedeceksin ki Tanrı'ya bile güvenemeyeceksin.
İstediklerine sahip olmana rağmen istemediklerine uğraştığın için mutlu değilsin.
Ve her şeye rağmen yaşamaya devam edeceksin.
