Artık bitmez o bahçede çiçek,

Kokusu gelmez güneş yanığı saçlarının.

Biz artık birbirinden hüzünlü biten,

İki ayrı romanın başkahramanları oluruz.

Ben, artık yokluğunun kadehinden yudumlar alıp

Avaz avaz sustuğum gecelere dalar,

Soluksuz, gündüzlere uyanırım.

Hissiz şarkılarda boğulup

Geçmişin hatıralarıyla yaşarım.

Ben, artık seni ıssız sokaklarda ararım.

Gelmeyeceğini bile bile kapıyı aralık bırakıp

Cereyanlı odalarda yaşarım.

Sen, artık başka bedenlerde beni anarsın.

Çıkmaz sokaklarda yolunu şaşıp

Çaresizce bir köşebaşında ağlarsın.

Sahte aşkların heyecanına kapılıp

Geçmişin pişmanlığıyla yaşarsın.

Biz, artık bi' bozuk plakta,

Bi' sokağın çıkmazında,

Bi' denizin dalgasında,

Bi' fotoğrafın karesinde,

Birbirimize hasret yaşarız.