Tenha bir sokak gibi adın
Belki de korkudan, nicedir anmadım
Yalnızlığım eritti derdim ya varlığını
Meskenin kıvrımlarıdır zihnimin, farkındayım
Kaçamam biliyorum, denedim çok defa
Ne zaman denesem kor oluyor üstüm başım
Hatıraların alevi damlıyor ellerime
Bir de geçmişime o güzel günlerin kokusu sinmiş ya
Gidesim geliyor sesinin ulaşmadığı bir yere
Her gece bu karanlık adada, bir kuytuda
Saklanamam, biliyorum
Doluyor renkli düşler ve binlercesi kırık
Beynim boğuluyor kaybettiklerinden
İkna olmuyorum adımlarına
Benden gitmene karşıyım
Ve bilhassa doğuyorum batıdan yeniden
Ölü doğuyor fikirlerim
Dipdiri tabulara karşı
Bitmeyen bir savaştayım
Terk edildiğim yaştayım hâlâ
Aşamadım
Fakat boyumu aştı bunca düğüm
Ayaklarımdan tırmanıyor
Uğultusu sarıyor bedenimi önce
Zerre atlamadan
Sonra seyre dalıyor kurak gövdemi
İşte ben ne zaman düşsem gözünden
Böyle kaybediyorum kendimi
