Otogarların soğuğu vururken yüzüme
Geçip gidiyorum ıslak yollardan
Evleri, insanları, şehirleri
En köşeye de seni
İçimdeki girdapla
Toplayıp sıkıştırmışım bavula
İkinci bir emre kadar çıkmak yasak!
Bu girdap ki sonu meçhûl
İnadım en büyük ızdırabımsa
Sevincim mükâfatım
Korkuya yerim yok
Aşinayım kamaşan ateşlere.
Akşamüstleri hep bi’ telaşlı
Ve yine akşamüstleri
Özlem koşar adım geçiyor bahçemizden
Kurutuyor her bir çiçeği.
Karşı karşıya gelmek
Tekrar tutuşmak demek
Karışıyorken ruhlarımız birbirine
(Ki bu ilk merhabaları değil)
Birbirimize değmeden yaşamanın
Bir yolunu bulsak keşke.
