Odaya girdim ki bir de ne göreyim!
Askıda asılı bir adam!
Pek de yaman pek de aman.
Ama nasıl girdi buraya bu adam?
Usulca yaklaştım yanına.
Sordum: Kim koydu seni buraya?
Baktı gözleriyle mahzun mahzun.
"Kader" dedi. "Kader, dostum."
Bunu duyunca bende
Hasıl oldu garip bir neşe.
"Nasıl girer ki buraya insan?"
Bastım kahkahayı, umurumda mı yaşam!
Nasıl girdiyse girmiş dedim.
Nasıl çıktıysan oh olsun, kendin in!
Uğraştırma beni vallahi istemem.
Aman yorgunum, kaderden sual edemem.
Bunu duyunca adam
İndi aşağıya pek zorlanmadan.
Sanki hep bu anı beklemiş gibi.
Sessizce çekip gitti.
Ne yaparsın, gidene kal denmez.
E dedik, kaderden sual de edilmez.
Gelen pekala kendini assın.
Aman beni uğraştırmasın.
