Penceremdeki yalnızlık kadar soğuğum şimdi
Mevsim kış, kalbim bir sığıntı
Kalem tutan ellerim kafeste gibi
Ne yana çevirsem başımı sessizlik
Sessizlik ki derin bir boşluk
İçimde gizemli bir suskunluk
Umudumun kül olduğu bir ateş avucumun içinde
Yokluğun acıtıyor can parem
Varlığın sanki gözlerimdeki sonsuzluk
Ilılk ılık esen rüzgar güzelliğinde sesin
Gitmelerin, gelmelerin adısın bilinmezliğin
Aşkın beyaz sayfalarında sakladım seni
Harf harf yazdığım kelimelerim
İlmek ilmek dokuduğum sözlerimdin
Karanlığım da oldun bir de güneşim
Ama en çok da ne oldun bilir misin?
Nefessiz kalışlarım
Beyhude kaçışlarım
Renklerden uzak bir siyah gibi
Gökkuşağını görmeden yaşarım...
