Sesini duyarsam iner belki yelkenlerim. Uzun bir yolculuktan ineriz belki o akşam. Ne bileyim, radyo frekansını kendi bulur. Nergisler geçtiğin yolların kenarına dizilir. Her şey olabilir sesini duyduğum gün. Güneş tepeden inmek istemez mesela. Bulut ile güneş yan yana dururlar. Dünyanın arka fonunda bitmeyecek şarkılar söylenmeye başlar. Sessizlik sadece omuzlarının kıyısında durur. Ben ise o sessizliğe aşık. Nergis kokusu da sende, tüm mutluluklar da. Bir huzur anı belki yaşamak. Koştukça yavaşlıyoruz, geç fark ettim. Dakik ruhumun sakinlik korkusu. Dalgalara teslim olmak istiyorum koşulsuz. Rüzgar çıkmasını bekleyelim. Ne acelemiz var ki sanki… Dünyanın saati uymuyor kolumdaki saate. Herkesin zamanı kendine işliyor. Değişmeyen bir şeyler var içimde. Kalbimin bahçesinin en çiçekli yerinde. Korumaya almışım sanki oraları. Bir sana ayırmışım. Senden bile sakladığım bir yerin var.
Bu sana kaçıncı sözüm bilmiyorum. Ama konu aşk olunca birer birer devriliyor paragraflarım. Gökyüzünün görkemi karşısında çaresiz hissediyorum kendimi. Bütün şiirler sana dökülüyor sanki. Dudaklarının emrini bekliyor şarkılar. Sokak sokak seni arıyor şairler. Ne olur oralarda olma.