"Tüm yaşantısı, anımsayabildiği kadarıyla, çatlaklardan sızıntılar biçiminde özetlenebilirdi."

"Söyleyebileceği tek şey eskiden rahatlık ve huzur bulduğu nesnelerin azar azar üstündeki etkilerini yitirmesi, onlara karşı gittikçe duyarsızlaşmasıydı, beyninde o bildik kaşıntı ve devinme isteği dönmeye başlıyordu."

"Yaşlanıyor ve bitkinleşiyorum" dedi Belacqua, "taşkıran otu yatağına uzanmış Jean-Jacques gibi; dışarıdaki doğanın içimdeki doğayı dengelediğini duyumsadığım zamanlar."

"Tanrı bizimledir.
Değil ama."

"Bir bilseydiniz şu iki kere iki dört eder deyişinizle benim canımı nasıl sıktığınızı."