Kendimi unuttum,

Bana göz deviren, sen kimsin ki?

Kendimi kaybettim,

Yitirdiğim en büyük, sen misin?

Kendimi özledim,

Benden bana, bir emanetsin,

Hepsi bu.


Ezbere binmiş bir kaç kelime,

Şiirlerde ölüyor insanın içinde,

Ne diyeyim?


Yıkılmadan, arsızca duran ağaçlar,

Rüzgara aşkından mı sevişir,

Yanıpta soyulmuş derim,

Neden seninle benzeşir?


Şimdi böğrümde bir kaç şarapnel.

Hudutsa hudut gönlün,

Ayıp mı, ayıp mı yani?

Kendi dünyamdan ayrılıp,

Olmak yaralı bir mülteci sana.

Ayıp mı, ayıp mı yani?


Devridaim, bir ölümlünün,

Zamazingolarıyla şimdi,

Düşünüyorum.

Felsefi bir kaç yapı taşıyla,

Misket oynuyorum,

Yoruluyorum,

Sana gelip ölüyorum işte,

Dinleniyorum.


Ayıp mı? Ayıp mı yani?