aylardan marttı ben yediveren
beni gördüğünde ne sevinmiştin
bir sır gibi yerinde duramamıştın
önüne bakmıştın pırıltılı gözlerle
yanıltmayan bir tebessümle
bir ateşti can atılası parmakların
o heyecanı açıkçası unutamam
hoşuma giden bir şeydi bu telaşın
onurlandıran, ferahlatan
o huzur içinde sesini duyardım
gönlüm bir çocuk gibiydi
sanırdım ki kainat da seni dinlerdi
seni gördüğümde hiç değişmeyen
aylardan marttı ben yediveren
