ayna çatlayacaktı
yüzüm çatladı
şimdi yüzümün yarısı huzurdur, yarısı hüzün
mona lisa anlaşılır kalırdı benim yüzümün yanında
ama yine de mona lisa kadar bilinmezdi,
ona yazılan şiirler bana yazılmazdı,
onu çizen ressam beni görmezdi
yüzüm çatladı benim, bilmez kimse
çatlakların arasından doğurdum güneşi
her gece terk ettim sonra
"seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben,"
benim yüzüm çatlamasa da her şey daha önceydi senin için
çatlasa da sen beni bozdurup bozdurup harcardın
dünyanın bütün telaşları mühimdi
ayna çatlayacaktı
tüh, yüzüm çatladı
yüzümün yarısı huzur doldu, yarısı hüzün.
