Bir tiryaki gibi koklamıştık mutsuzluğu
İçimde o hin şeytan
Ve omuzlarımda iki not parçasıyla
Sanki en güzel zamanlarmış gibi
En tutarsız hüzünler
Aynada kalakalırdık, çirkinleşir, parçalanırdık.
Sonra sinirlenirdim biraz yaşlıca
''Söyle'' derdim, ''Kaç kişisin aynada?''
Yalnızlaşırdı o an dışarda motor uğultuları
Kıvrılırdım göz ucuma
Bazen korkar
Bazen gülerdim
Az da olsa büyümüştüm aynalar sancıyınca
Büyümüştüm kendime alıştıkça
Biraz biraz unuttum insan olmayı
peyda etmez oldum iblisleri penceremde
Ben ki artık intihar etmiyordum kaç gecedir.
