Doğum gününe gözleri yaşlı girdi

Oysa her yıl nasıl heyecanla beklerdi

Aylar öncesinden hatırlatırdı

Her defasında da sözlerinden mutluluk akardı

Ben mahvetmeden önce güzeldi hayatı

Kabul etmezdi ama biliyordum esası

Nefret etmedi benden 

Ama çok kırgındı 

Haklıydı her dediğinde

Beni benden iyi tanırdı

Kıyamazdı bana 

Sımsıkı sarılırdı

Son kuruşunu bana harcardı 

Teklif etmeme bile kızardı

Hak etmemiştim bu sevgiyi

Bunu o da bilirdi

Ama kabul etmezdi 


Yıllar öncesinde tanıdım onu 

En güldüğümüz anılarımız birlikteydi

Üzüldüğümüz günler de 

Uzaktık ama kalplerimiz sıkı sıkıya bağlıydı

Tesadüflere inanmak zor 

Beş yıl hiç görmedik birbirimizi 

Sonra aynı şehre denk düştü yolumuz


Bıraktı beni en sonunda

Doğum günüydü o gün

Gözleri yaşlıydı 

Bir kaldırımda oturmuş 

Elinde fotoğraflarımız vardı

Biri paramparçaydı

En sevdiği fotoğrafımız 

Ağlıyordu ona bakarak

Bana demediğini bırakmamıştı 

Bense en güzel fotoğrafımızı yırtmıştım

Kırılmıştım ama buna hakkım yoktu

Nasıl mutluydu o fotoğrafları getirdiği gün


Doğum gününe yaşlarla girdi

Boğazımda öyle bir düğüm kaldı ki 

Ne kimseye anlatabildim derdimi 

Ne teselli edebildim kendimi 

Öylece kaldım kaldırımda

Soğuk ve çaresiz