İlk bayram bu sensiz,
Kalp buruk ev sessiz ,
Kuşlar isteksiz,
Alışamıyor da insan.
Bir şey de gelmiyor elden.
Eline döktüğüm suyu şimdi mezarına döküyorum..
Omzuna değil artık toprağına ağlıyorum.
Olmasaydı demiyorum takdiri ilahi,
Ama olsan fena olmazdı hani.
O şikayet ettiği, yediği azarı bile özlüyormuş insan.
Ne garip değil mi şu ademoğlu.
Şimdi yoksun,
Özlüyorum,
Ciğerim yanıyor,
İçim kan ağlıyor.
İlk ramazan geçti sensiz,
İlk bayram geldi, sensiz
Babam...
