Sen kapalı bir kutuydun

Hazine avcısı çocukluğumda

Keşfetme arzusu içinde hüsrandı hep sonucum

Sen de açılmak istemiyordun belli ki

Açamadıkça yoksunluk çektim varlığının kıyılarında

Sen görünürde ılık bir gökyüzünün mateminde çöldün

Çocukluğumun kalabalığında ben o çölde yalnızlaştım

Sen belli ki yakınlığı hesaplanamaz bir uzaklıktın

Ne gelebildim ne gidebildim

En toy gözyaşlarımı bu muğlakta kuruttum

Sen yağdıkça gürleyen bir çağıldın

Çocukluğumun büyüyünce geçer sandığı