Altından balkonu çekip aldım
şimdi çocuk evlerinin böğründe
soluk bir mavilik içinde boşlukta
bakıyor durgun akşamın kanına
kuşanarak en suçsuz sadeliği,
masa sandalye ve saksılar
gözlerinden arta kalan kirpikleriyle
bir resimde duruyorlar boşlukta
tutmayın onu düşmez
bir sevginin alttan beslediği
bir meltemin eşiğinde uyuduğu
bir buluta basıyor boşlukta
geçip gidiyorum altından
bir yıldız doğuyor
bir bulutun altında boşlukta.
Balkon / Oktay Rifat
Yayınlandı