Bayramlardan oldum olası nefret ettim hep. Bir takım yapılması gereken ritüeller başına buyruk ruhuma hep zor geldi. Hayat acımasız klişelerden ibaretmiş...Şimdi bayramlardan daha çok nefret ediyorum. Çünkü bana kendimi güvende hissettiren, sevildiğimi, düşünüldüğümü hissettiren o insanlar artık yoklar. Bir şeye ihtiyacın var mı diyen kimsem kalmadı. Yalnızlık güzeldir tarzı mottolar bugün beni toparlamıyor. Bazen kimsesizlik öyle bir vuruyor ki nefes bile aldırmıyor.
