Bazen her şeye olan tahammül gücünüzü yitirdiğiniz zamanlar olur. Belki de olmalıdır, bazı şeylere fazla tahammül göstermek fazla geliyordur ve o gücü tamamıyla yitirmek zorunda kalıyorsunuzdur. Bazen böyle hissettiğim anlarda konuşmak istemem ama yanımda da olmasını isterim birinin, birlikte susmak isterim bir şey sormadan, sorgulamadan sadece susmak isterim. Gözlerime bakıp yaşadığımı anlasın isterim kelimelerin hiç bir şey ifade etmediğini ama bakışlarımla ne çok şey anlattığımı anlasın isterim. Buradayım, sadece seninle susmaya geldim demesini... Sonra radyoyu açıp en sevdiğim şiirden bir iki dize okunurken kırık ruhumun, bahtsız sahibine demek isterim hoş geldin suskunluğuma. Aldanma bu halime, bana bazen böyle olur. En suskun halimle karşılaşan kalbinin en coşkun gülüşlerimle tanışması dileğiyle...