Bazen herkes gider. Yaz tatili başlamadan sınıfın askısında unutulmuş bir hırka gibi hissedersin kendini. Koca bir yaz boyunca cebine yapışmış sakızla beklemek zorunda kalırsın. Beklemenin bin türlü yolu var.


Bazen gün doğmaz. Yetim yurtlarının duvarlarına yansıyan gölge oyunları olursun o saatten sonra. Fark edersin. Gün sadece sana doğmuyor. Sabah 5'te bir kabusla uyanınca yakılan sigara gibidir senin yaşamından arda kalanlar. Hayatın seni sıkıştırdığı mengeneleri sadece sen bilirsin çünkü. Kimse sebep aramayacaktır. Sen bu dünyaya, şen şakrak masalarda somurtarak oturmak için gelmişsin.


Bazen yol bitmez. Ki varmayı değil, yolda olmayı tercih edenlerdendin sen. Rahatsız olmana şaşırır etrafındakiler. Sen duble yolların kıyısında köşesinde biten papatyaları arardın hep. Dünyanı dramatize etmek istemem ama daha güzellerine basarak çıktın sen o asfaltlara.


Bazen ihtimaller yerini bulmaz. Kalkülüsten A+ almışsındır ama küçük hesapları yapmaktan korkarsın. Çünkü gece yapılan hesaplar tutmaz.


Bazen, hatta büyük olasılıkla, sen ihtimal değilsin. Gecemde belirip durma.