Bazen zaman mefhumunu şu külüstür bedenimden aşırsa

gündüz geceye karışsa

ruhumu yalnızca uykunun fezasında avutsam diyorum


Bazen bizarıma gözlerimi kapatsam

nazarımı kör eden ışıklardan sakınsam

seyir defterimdeki kağıt kesiğini kopartsam

bu bahsi derinliğimden sıyırsam diyorum


Bazen rüyalarımı saran sisli perdeyi zihnimden ayırsam

Kaçmadığım, kaçamadığım günlerin arkasında devinsem

Güneşe küskün ayçiçekleri gibi kalsam

Senden yüz çevirsem diyorum


Bazen yoksunluğumdaki varlığa dönsem

Kursağımda kalanlardan minareler çizsem şehrin sunduğu ayaza aldırmadan uçurtma uçursam

Benden gayrı ne varsa bal mumunda eritsem

kanatlarımı hafifletsem diyorum