Bazen zaman mefhumunu şu külüstür bedenimden aşırsa
gündüz geceye karışsa
ruhumu yalnızca uykunun fezasında avutsam diyorum
Bazen bizarıma gözlerimi kapatsam
nazarımı kör eden ışıklardan sakınsam
seyir defterimdeki kağıt kesiğini kopartsam
bu bahsi derinliğimden sıyırsam diyorum
Bazen rüyalarımı saran sisli perdeyi zihnimden ayırsam
Kaçmadığım, kaçamadığım günlerin arkasında devinsem
Güneşe küskün ayçiçekleri gibi kalsam
Senden yüz çevirsem diyorum
Bazen yoksunluğumdaki varlığa dönsem
Kursağımda kalanlardan minareler çizsem şehrin sunduğu ayaza aldırmadan uçurtma uçursam
Benden gayrı ne varsa bal mumunda eritsem
kanatlarımı hafifletsem diyorum
