Bazı kelimeler ağırlık yapmaya başlıyor göz kapaklarıma
Çoğu geçmiş zamandan kalma ufak kırıntılar
Küçükken sürdüğüm kırmızı bisikleti anımsa, düşüp dizimi yaralamıştım
Terk edip gitmiştin beni
O gece terk edilmeyi senden öğrendim
Geceleri sana sarılıp uyurdum
Uyanmak seninle daha anlamlı hale gelirdi
Hiç uyanmadığın bir yaz gecesinin sabahı yalnızlık sardı bütün dünyamı
Ben ömrümde hiç bu kadar üşümemiştim
Zihnimdeki derin acı hep baş ucumda
Unutamıyorum
Acıları tutup içimden atamıyorum
Rüyalarımda başım hep belada
Soğuk bir odada üşüyorum, ceketimi almamışım yanıma
Çığlık atsam kimse duymaz, sokağa çıksam kimse beni fark etmez
Daha doğmadan yenilmişim beni anlamayanlara
Yalın ayak kalmışım
Üşüyorum, ceketimi almamışım yanıma
Kelimelerin varlığı ruhuma dokunuyor
Soyutluk hiç bu kadar korkutmamıştı
Üşüyorum
Isınmak için geç kalmışım bu dünyaya
