Belki de değersizlik, aslında bir ‘’atıf”tır.

Değersizlik, bu duygunun temelinde başkalarının sözleri, davranışları veya yargıları vardır. Buda bize özgüven eksikliğimizin olduğunu düşündürtür., Peki, bu hissi gerçekten içimizde mi yaratıyoruz? Yoksa dış dünyadan aldığımız mesajlar mı bizi bu şekilde hissettiriyor?

Ailenin, arkadaşların, iş arkadaşlarının veya toplumun bize yüklediği “değer” ile kendi değerimizi karıştırabiliriz. “Yeterince iyi değilim” düşüncesi, sıklıkla bu dışsal atıfların bir yansımasıdır.

Dilkoçunuz diyor ki;

Bu atıflar, başkalarının bakış açılarından ibarettir ve her zaman doğru ya da nihai değildir.

Bir insanı gerçekten tanımadan, ona etiketler yapıştırmak kolaydır.

Sonuçta, değersizlik bir his değil, bir atıftır! Ve her atıf, sorgulanabilir!

O zaman bu atıfları sorgulamak ve değiştirmek çok daha mümkün. Çünkü değer, başkalarının onayına değil, kendi içsel bilincimizle alakalıdır.

Gerçekten değersiz miyiz, yoksa sadece başkalarının bizlere biçtiği değeri mi kabul ediyoruz?”