İnsanlar... Belki yalnız, belki kırılgan, belki aşık, belki yaralı... Ama hepsi kusurlu. Belki çekiştirmekten, belki sevmekten, belki kalıba sokmaktan... Ama hepsi kusurlu. Siyahtan beyazdan sorumlu, cennet ve cehennemden sorumlu, kendini Allah'a beğendirmekten sorumlu, belki de bir çift göze, bilemeyiz. Halbuki bıraksak çekiştirmeyi, siyah beyazı, beğenilmeyi, arınsak bir güzel. Bir kalıba sokacağımıza genişletsek kalbimizin odalarını. Sevsek sadece delice ve tutuklu. Açsak pencereleri... Arkadaş Zekai yanılıyor olamaz ya; gök dolamaz mı içeri?
