Şarkılar söylenmiş tek bir ağızdan,

Hayat, beni bazen deli sanan bir sokak çocuğu.

Baskılanmış gerçekler ve ayna olup parlamışlar gecenin üstüne.

Görelim tek gerçeği hep beraber.

Bir fanus içindeki bebekler,

Bir yatak, soğuk ve morg gibi.


Bitmeyen yolların övgüsü dillerde,

Ne anlar sanki bu dünyadan beşer.

Kapanmamış gözlerim manzaraya bakarken,

Ölürdü isterse.

Yaşardık, bir ömür belki beraber.

Bilemem. Şairlik işte…


Cahilliğim de buradan gelir.

Uzaklardan gelen sesleri yordum cinlere,

Kırsal ve kurak uzun süredir buralar.

Eski inançlarım sağ cebimde,

Sol tarafta mendilim,

Yakamda bir karanfil kokusu eskilerden.


Kötü kokan bir denizin kıyısından geçerken

andım adlarını şeytanların.

Yazdığım dizeleri ne için yazmıştım,

En başından neydi amacı?


Yaşıyorum bir süredir ince ipler üzerinde,

Gelip giden düşünceler ve masallar zihnimde,

Çözemediğim bir gizem var

Yerde ve gökte,

Bilmiyorum cevapları,

Bir ergen heyecanı gibi bu,

İki şık arasında kaldım.

Belki sen, belki şiir.