Yüreğimde yine derin bir sızı, bu ezgiye hapsolup beklemek istiyorum. Yüreğimdeki sızıyı anlatacakta, kurtaracak beni sanki bu çaresiz ezgi.
Ey Ruhum! Yetmedi mi bana çektirdiğin ızdırap, niye sızlar durursun?
Bak ben varım, tüm varlığımla seni mutlu etmek istiyorum, yetmez mi?
Beni sana boyun eğmek zorunda bırakma, bırakma ki varlığımı koruyabileyim şu uçsuz, derinliği sahte insanlara bırakılmış dünyada. Bırak da seni sana rağmen güçlü kılayım; etraftaki asık, samimimi bir çift göze bakıp gülmeyi unutan şu bencil, nankör insanlara karşı.
Ne olur insanlar kötü diye vazgeçme benden, yaşamaktan, en çok da sevmekten; kişileri değil, yaratanı, Egonu değil, kendini, yolda gördüğün çiçeği, tanımadığın bir çocuğun masumiyetini, bir hayvanın doğaya karşı bağlılığını, gökyüzündeki renkleri, aynadaki simanı, kalbindeki merhameti, bir annenin şefkatini ve Allah'a olan imanını sev.
Not: İmamyar Hasanov- Dilberim(çok güzel bir ezgi)
