Ey adını bilmediğim sevgili; bana günümü sorma, karanlıklar içindeyim, aydınlanmam için aşkınla aşkla seni bekliyorum. Belki beni tanımıyorsundur. Belki bir gün bir yerde, bir otobüste, ya durakta ya da yolda yürürken karşılaşacağız. Sen o an bendeki karanlığı göreceksin ve aydınlatmak için gülümseyeceksin, işte sende sadece bunu bekliyorum, gülümsemeni. Sen de şaşıracaksın, yıllardır gülümsüyorum lakin gülümsememin insanın dünyasını aydınlatacağını bilmiyordum diye şaşıracak ve bana bakacaksın.



Aşkla gülümsemek sana çok güzel yakışacak ve sen de bunu ilk defa fark edecek ve şaşıracaksın! İçimde burukluk adına hiçbir şey kalmaz iken sende aydınlanacak ve içinde burukluk adına hiçbir şey kalmayacak, aşkla gülümsemenin güzelliğine hayran kalırken ve gülümsemek bir insanın dünyasını aydınlatırken kendi iç dünyanı da aydınlattığına şahit olacaksın. Ben seni arıyorum ve biliyorum ki sen de beni arıyorsun, öyle ise hoş bir vakitte buluşmak dileğimle…