Bir derdim vardı.

Hiç anlamı olmayan.

Yangından çıkma

Kül olmuş.

Bir derdim vardı

Yanmış yüreğimin yeryüzüne verdiği

Huzur bozan duygular.

Ve bir silüet dolaşıyor

Koridorlarımda.

Bir derdim vardı

Beni ben yaptı

Beni nankör yaptı.

Bin sevgiden daha aşık bir nefret

Kastı kavurdu derilerimi

İlletiyle savurdu

Benliğimi

Dalga geldi vurdu

Kutladığım her bir şey.

Ve bir bardak suyu çok gören

Vahşi ve vefasız.

Aynasına inanma yalan söylüyor.

Şimdi benden ne

Ne istiyormuş da gelmiş?

Diye sormak için geç kalmışım.

Bir derdim vardı

Ellerimle büyütüp gözümü oydurduğum

Bu derdin beni öldürebileceğini bildiğim

Ruhumu da yaksın diye yalvardığım

Bir düşman gibi eğittiğim bir derdim vardı

Beni ben yapan

Beni nankör yapan.